Class 9 Assamese Chapter-3 | গীত আৰু ছবি

(ক) সদায় চকুৰে দেখা গছ-পাতটিও
ছবিটিত ভাল হৈ পৰে,
সদায় কাণেৰে শুনা সৰু কথাটিও
গীত হ’লে প্ৰাণ টানি ধৰে
উঃ উক্ত কবিতা ফাঁকি দুৰ্গেশ্বৰ শৰ্মাদেৱৰ দ্বাৰা ৰচিত ‘গীত আৰু ছবি’ শীৰ্ষক কবিতাটিৰ পৰা উদ্ধৃত কৰা হৈছে।
কবিতা ফাঁকিৰ জৰিয়তে গীত আৰু ছবিৰ এক অপূৰ্ব শক্তিৰ কথা কোৱা হৈছে।

সাধাৰণ কথা এটি বা সাধাৰণ গছপাত এটিও শিল্পীৰ মননশীল দৃষ্টিত অসাধাৰণ হৈ পৰিব পাৰে । সাধাৰণতে কোনো মানুহে সাধাৰণ কথা বা গছপাত এটিলৈ ভ্ৰূক্ষেপ নকৰে। কাৰণ এইবোৰ সদায় শুনি বা দেখি থকা হয়। কিন্তু সাধাৰণ কথা এটি যেতিয়া গীতৰ আধাৰত পৰিৱেশন কৰা হয়, তেতিয়া সি সকলোকে আকৰ্ষণ কৰে ৷ তেনেদৰে গছ-পাত এটিও যেতিয়া চিত্ৰকৰৰ তুলিকাত প্ৰতিফলিত হয়, তেতিয়া সি বাটৰুৱা এজনকো ক্ষন্তেকৰ বাবে হ’লেও দৃষ্টিগোচৰ কৰায়। সকলো গীত আৰু ছবিয়ে কালজয়ী হ’ব নোৱাৰে। যি গীত আৰু ছবিৰ অৰ্থ সকলোৱে বুজি আনন্দ লাভ কৰিব পাৰে, তেনে গীত আৰু ছবিকহে সকলোৱে ভাল বুলি কয়। অৱশ্যে ইয়াৱ প্ৰকাশশৈলী মিহি ভাব আৰু মিহি গতিৰ দৰে হ’ব লাগিব। সকলো শিল্প-কলাৰে এটা কৌশলী বিদ্যা থাকিব লাগে। কাৰণ, কৌশল নাথাকিলে সকলো স্থান-কাল-পাত্ৰতে ই জীয়াই থাকিব নোৱাৰে। সেই বাবে মিহি ভাব আৰু মিহি গতিক অজৰ-অমৰ বুলি কোৱা হৈছে। ইয়াৰ কেতিয়াও মৃত্যু নঘটে। মানৱ জীৱনৰ ক্ষেত্ৰতো শিল্পী সুলভ কাৰ্য্যই মানুহক অজৰ-অমৰ কৰি ৰাখে। গতিকে, ‘Art for art sake; নহৈ ‘Art for life sake’ হোৱাহে উচিত।