Class 8 Assamese Ch-2 | যুগমীয়া শৰাইঘাট

(খ) বাৰীৰ ভিতৰৰ পুখুৰী সিচোঁতেও আঠোঁটা-দহোটা মানুহক শিঙিয়ে, বিন্ধে।
উত্তৰঃ উদ্ধৃত কথাফাঁকি আমাৰ পাঠ্যপুথিত সন্নিবিষ্ট ড° সূৰ্যকুমাৰ ভূঞাই লিখা ‘যুগমীয়া শৰাইঘাট’ নামৰ পাঠটোৰপৰা লোৱা হৈছে।
ইয়াত লিখকে যুদ্ধত নিহত হোৱা সৈন্য সম্পর্কে উল্লেখ কৰিছে। আলবৈৰ ৰণত একেদিনত দহ হেজাৰ অসমীয়া সৈন্য নিহত হোৱাত সেনাপতি লাচিত বৰফুকনে বৰ বেজাৰ পাইছিল। লাচিত বৰফুকনে অসমীয়া সৈন্যসকলৰ ওপৰত বৰ গুৰুত্ব দিছিল। স্বৰ্গদেৱৰ অবিবেচনাৰ বাবে একেদিনে ইমান সৈন্য নিহত হৈছিল। লাচিত বৰফুকনে কৈছিল—একোটা সৈন্য একোটা হাতীৰ সমান, তেনে সৈন্য তেওঁ দহ হেজাৰ হেৰুৱালে। এই কথা তেওঁ স্বৰ্গদেৱক জনাব খোজাত ৰাজমন্ত্ৰী বুঢ়াগোঁহাই ডাঙৰীয়াই বাধা দি কৈছিল—“বাৰীৰ ভিতৰৰ পুখুৰী সিচোঁতেও আঠোটা-দহোটা মানুহক শিঙিয়ে বিন্ধে। এইটো ৰণহে হৈছে। এই জানি দুই-চাৰিজন লোক কিয় নপৰিব? এই কথা ৰজাক জনোৱা ভাল নহয়।” বুঢ়াগোহাঁইয়েএইদৰে কৈছিল কাৰণ তেওঁ ভাবিছিল যে যুদ্ধ হ’লে কিছু সংখ্যক লোকৰ মৃত্যু হ’বই। নিজৰ বাৰীৰ ভিতৰত থকা পুখুৰীটো সিচোঁতে যেনেকৈ মানুহক শিঙি মাছে বিন্ধে, সেইদৰে এখন যুদ্ধত সৈন্য নিহত হোৱাটো স্বাভাৱিক। গতিকে তেওঁ কথাটো ৰজাক নজনাবলৈ কৈছিল। কিন্তু লাচিত বৰফুকনে এই ঘটনাত বৰ দুখ পাইছিল আৰু ৰাজমন্ত্ৰীৰ দৰে সহজভাৱে ল’ব পৰা নাছিল।